شرایط انتخاب گونه های مناسب برای تثبیت شن های روان در سیستان با توجه به وضعیت اقلیم، آب و خاک (تاغ و گز)

در مورد انتخاب گونه بطور کلی دو دیدگاه بین متخصصین و اهل فن وجود دارد. عده ای معتقدند که آنچه طبیعت انتخاب کرده است و گیاهانی که درشرایط موجود به عنوان نباتات کلیماکس یک منطقه قلمداد میشوند بهترین انتخاب است و لذا هر گونه تغییری در این انتخاب مردوداست . درمقابل بعضی ها معتقدند که با پیدایش گونه جدید، امکان گسترش آن بدلایل مختلف از جمله موانع فیزیکی (مثل کوهها، دریاها، اقیانوسها و صحاری) و اقلیمی گونه جدید نتوانسته منطقه پراکنش خود را گسترش دهد و به نقاط دیگر دسترسی یابد.چون این گونه در حال حاضر در منطقه محدود است و در صورت دسترسی و نقل و انتقال بهتر میتواند به حیات خود ادامه دهد (اسدالهی 1371) ضمن تائید هردو دیدگاه در ارتباط با گونه های فوق (زرد تاغ بعنوان گونه بومی و گزشاهی غیر بومی) مراتب را پی میگیریم.پیشنهادات : -1 از ابتدا در تولید و تفکیک گونه های مختلف دقت شود که لازمه آن نگهداری بذور گونه های مختلف در انبار بطور جداگانه و بدون مخلوط کردن آنها با رعایت نکات نگهداری درانبار است . -2 بعداز مطالعه دقیق وضعیت آب و خاک عرصه مورد نظر برای جنگلکاری با توجه به سرشت اکولوژیکی هریک از گونه ها موارد زیر میبایست مدنظر قرار گیرد. 3 دراراضی با بافت شنی لومی و باشوری تقریبا 85ˆ4 میلی موز برسانتی متر بارطوبت تقریبا 5 درصد در عمق 5ˆ1 متری، به کشت زرد تاغ میتوان اقدام نمود. 4 دراراضی بابافت لومی و با شوری تقریبا 9ˆ9 میلی موز برسانتی متر وبا رطوبت بیشتر میتوان به کشت گز شاهی اقدام نمود. 5 باتوجه به فرم تاج پوشش گز که در سنین بالاتر شاخه های اطراف تنه کاهش مییابد و نتیجتا قدرت تثبیت و کنترل ماسه ها کمتر میشود . پیشنهاد میگردد این گونه بطور خالص کشت نشود و همراه با آن از گونه سیاه تاغ استفاده نمود. 6 اراضی مجاور زمینهای زراعی و انهار را با استفاده از گونه های گز شاهی و سیاه تاغ میتوان کشت نمود.